Mən qocaman bir müellimem .Ömrümün necə illərini genclərə təhsil verməklə keçirmişəm.Bu illərdə müxtəlif xasiyyətli,müxtəlif cür gənclər görmüşəm.Müəllim gərək şagirdə həm valideyn olsun ,həm də müəllim . Çünki,təhsillə -tərbiyə bir-biri ilə six bağlıdır.Bu mənim amalım idi.həmişə də belə edərdim.Onu da deyim ki, şagirdlərim də məni çox sevir və mənə hörmət bəsləyirdilər.
Artıq bir ildə belə tamam oldu. Tələbələrim artıq dövlət imtahanını verib universiteti bitirdilər.Həm sevinirdim ,həm də kədərlənirdim .Bir gün (imtahanlar yeni bitmişdi) mənə məktub gəldi. Çox təcübləndim.Məktub tələbəm Nərgizdən idi.o, çox sakit ,tərbiyəli ve savadlı qız idi. Məktubu açıb oxudum.Mektubda yazılmışdı:
“Əziz müəllimim.Mən bu məktubu yazmaqda bəlkədə səhv iş görürəm .Amma bunu sizə yazmalıyam.Sözlə , gözünüzün içinə baxaraq deyə bilməyəcəyim sözləri ağ kağıza yazaraq sizə çatdirmaq istəyirəm.Mən sizi sevirəm .Bilirəm onsuz siz də məni sevirsiz bir qızınız kimi ,bir şagirdiniz kimi .Elvida eziz ve sevimli müellimim!!!”
Məktubu oxuyub bitirdim .Gözlərim qaraldı.Nərgiz məni sevir?Hər gün qızım deyerek səslədiyim qız? Eh dünya nə qəribə ve dözülməz qanunların var!!!
Eziz oxucular siz de bu hekayeye öz fikrinizi bildirmeyi unutmayın !!!
